Niedziela Ogólnopolska 11/2004
Św. Józef – oblubieniec Maryi i zarazem prosty rzemieślnik, daje nam przykład pracy połączonej z modlitwą i życiem rodzinnym. II Polski Synod Plenarny w dokumencie Powołanie do życia w małżeństwie i rodzinie przypomina: „Ciche życie Józefa, Maryi i Jezusa w Nazarecie wskazuje, jak rodzice i dzieci mogą jednoczyć się z Bogiem na najbardziej codziennych drogach, jak codzienność staje się szkołą Ewangelii i wprowadza na drogę uświęcenia. Od Świętej Rodziny czerpiemy lekcję życia rodzinnego, jego ewangelicznej prostoty i świętości. Od Rodziny z Nazaretu bierzemy też przykład gorliwej pracy zawodowej i domowej”.
Michael Tillmann zauważa, że „Józefa zwykle przedstawia się jako starca – z dala, na marginesie, od dobra i zła. Obraz ten pozbawia go nieomal wszelkiego znaczenia. Mogę jednak sobie wyobrazić Józefa żwawo wymachującego siekierką ciesielską, żeby rozwalić owe ramy, w które go wtłoczono. Wtedy znowu mógłby ożyć dla nas, i to jako wzór wielkopostny. Józef bowiem zrezygnował ze swoich planów życiowych i był posłuszny Bogu, który wciąż znienacka ingerował w jego życie. Mówiąc językiem współczesnym: Józef zrezygnował z samorealizacji. I tak «stary, poczciwy» Józef okazuje się prowokatorem wobec obecnych czasów”. Nie jest więc papierowym bohaterem, ale rzeczywistym patronem na trudne czasy.
Bóg powierzył młodość naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, i Matkę Bożą wiernej straży św. Józefa z Nazaretu, który był sługą wiernym i roztropnym. Dziś uznawany jest za opiekuna całego Kościoła, patronuje wielu wspólnotom kościelnym i setkom parafii, ktore mogą chlubić się tym, że mają „mocnego” patrona.
Św. Józef należy do najbardziej znanych i czczonych świętych w całym Kościele, także w Polsce. Wiemy, że na Wschodzie jego kult przyjął się znacznie wcześniej niż na Zachodzie – tutaj pierwsza wzmianka pojawia się dopiero w Martyrologium z ok. 850 r. Ojcowie Franciszkanie oraz tacy wybitni przedstawiciele Kościoła, jak św. Bernard z Clairvaux, św. Franciszek Salezy, św. Bernardyn ze Sieny czy św. Teresa z Avila, krzewili i mocno popierali kult św. Józefa. O posiadaniu relikwii Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny do dzisiaj są przekonane takie miasta włoskie, jak m.in. Rzym, Loreto, Frascati i Orvieto.
Zawsze stawiałem sobie pytanie: Dlaczego jako dzień wspomnienia i oddawania czci św. Józefowi wybrano właśnie 19 marca? Niestety, dokładnie nie wiadomo. Powodem może być bliskość uroczystości Zwiastowania Maryi, która przypada 25 marca, albo też fakt, że w starożytnym Rzymie 19 marca obchodzono święto bogini rzemieślników – Minerwy. Byłaby tu pewna paralela do św. Józefa, który przecież był cieślą, a więc rzemieślnikiem.
Dla czcicieli św. Józefa te dywagacje historyczne nie są jednak najważniejsze – i słusznie. Obchodząc święto Patrona Kościoła, za jego wstawiennictwem modlimy się, by Kościół nieustannie troszczył się o zbawienie wszystkich ludzi, abyśmy za przykładem św. Józefa z czystym sercem pełnili swoje rozmaite obowiązki i posługi w Kościele Chrystusowym, by Bóg otaczał nas zawsze swoją opieką i strzegł w nas darów, które od Niego pochodzą. Od wielu lat tego dnia (mimo zwykłego dnia pracy) grupy wiernych gromadzą się licznie w swoich świątyniach na uroczystych Eucharystiach. Chcemy skorzystać z przykładu dążenia do świętości, jaki nam dał św. Józef. Pragniemy też uświadomić sobie nasze ludzkie słabości i niedoskonałości.
Zakończmy to krótkie rozważanie piękną modlitwą do św. Józefa: „O święty Józefie, stróżu Jezusa, małżonku przeczysty Maryi, który przeszedłeś przez życie, doskonale spełniając swój obowiązek, utrzymując pracą rąk Świętą Rodzinę z Nazaretu – wspieraj przychylnie tych, którzy, ufni, do Ciebie się zwracają! Ty znasz ich dążenia, ich braki, ich nadzieje, oni do Ciebie się uciekają, ponieważ wiedzą, że w Tobie znajdą Tego, kto ich rozumie i obroni. Również Ty zaznałeś przeciwności, trudu, zmęczenia, ale właśnie przez te starania o zapewnienie bytu materialnego Twój duch osiągnął najgłębszy pokój, cieszył się niewypowiedzianą radością z obcowania z Synem Bożym, Tobie powierzonym, i z Maryją, Jego Najmilszą Matką. Niech zrozumieją ci, których otaczasz swoją opieką, że nie są samotni w swej pracy, niech umieją odkrywać obok siebie Jezusa, przyjmować Go z wdzięcznością i strzec Go wiernie, tak jak Ty to czyniłeś. I wyjednaj, by w każdej rodzinie, w każdej fabryce, w każdym warsztacie, gdzie pracuje chrześcijanin, wszystko było uświęcone miłością, cierpliwością, sprawiedliwością, troską o dobro – ażeby spływały obficie łaski niebios. Amen”.
